Kultura miłosierdzia

W artykule podjęto próbę ustalenia uwarunkowań kultury miłosierdzia. Stwierdzono, że ostatecznie miłosierdzie ma podstawę w godności osoby ludzkiej. Godność sprawia, że miłosierdzie jest zarówno konieczne, jak i możliwe. Konieczność miłosierdzia wynika z tego, że dotyczy ono człowieka – istoty o nieskończonym pragnieniu szczęścia, a jednocześnie istoty żyjącej w kontekście różnych braków (aktualnych i potencjalnych, zawinionych i niezawinionych). Z kolei możliwość miłosierdzia wiąże się z tym, że człowiek, pomimo nieszczęść, których doświadcza lub na które jest narażony, jest zdolny do miłosierdzia. W konsekwencji kultura miłosierdzia jawi się jako cnota, która sprawia , że jeden człowiek uznaje nędzę drugiego za własną i przeciwdziała jej zgodnie z prawdziwie ludzką miłością. Ostatecznym owocem kultury miłosierdzia jest jednak nie tyle redukcja nędzy w świecie ludzkim, co raczej potwierdzenie godności człowieka – zarówno godności tych, którzy otrzymują miłosierdzie, jak i tych, którzy okazują je innym.