Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.
Część pierwsza pracy rozpada się na trzy rozdziały, z których pierwszy omawia kategorię stosowności w tradycji teorii retoryki, rozdział drugi – problem opozycji stosowne/niestosowne w mediach, rozdział trzeci – stosowność w medialnym życiu publicznym. Jednocześnie cała część pierwsza może być uznana za rozumowany stan badań zagadnienia. Jest to godne pochwały, bowiem połączenie – perfekcyjne – dwóch elementów, klasycznego stanu badań wraz z próbą opisania aktualnej sytuacji (…) świadczy o dwóch faktach. Po pierwsze – o dobrym opanowaniu warsztatów, zarówno w zakresie filologii (tu: retoryki), jak i wiedzy o mediach; po drugie – o umiejętności zreferowania złożonych zagadnień w sposób trafny, jasny i zwięzły.
Część druga pracy to analiza pięciu przykładów na stosowność/niestosowność w sztuce dziennikarskiej. (…) badaczka słusznie zwraca uwagę, iż w klasycznej teorii retoryki zasada stosowności otrzymała zarówno teoretyczne, jak i praktyczne wskazówki co do posługiwania się nią. Postulat przywrócenia jej w dzisiejszej praktyce medialnej, jaki stawia badaczka, nie jest „moralizowaniem”, ale wynikiem obserwacji analitycznej konkretnych „zachowań dziennikarskich”.
Fragment recenzji prof. dr. hab. Jakuba Z. Lichańskiego
